ساخت مدارهای نوری فوق فشرده با همکاری فیزیکدان ایرانی

مدارهای یکپارچه یا همان تراشه‌ها، معمولا در ساخت ابزارهای الکترونیکی مانند تلفن‌های همراه و رایانه‌ها به کار می‌روند. این تراشه‌ها، مجموعه‌ای از مدارهای الکترونیکی بر روی یک ماده نیمه رسانا(که معمولا سیلیکون است) هستند، با این حال، سیلیکون هنگام پردازش کردن داده، محدودیت‌هایی دارد.

 برای غلبه بر این مشکلات و ارتقا دادن فرآیند پردازش داده، فیزیکدانان دانشگاه سیدنی و دانشگاه ملی استرالیا به همراه عطیه ظریفی، دانش آموخته دانشگاه شهید بهشتی، با استفاده از شیشه کلوکوژنز، مدارهای فوق فشرده ای ساخته‌اند؛ این نوع شیشه در ساخت شبکه‌های ارتباط از راه دور فوق سریع به کار می‌رود و اطلاعات را با سرعت نور انتقال می‌دهد.

یکپارچه کردن این مدارهای نوری جدید با تراشه‌های سیلیکونی می‌تواند منجر به ساخت سیستم‌های ارتباطاتی پیشرفته‌تر و پردازش صدها برابر سریع‌تر داده شود.

ظریفی و اعضای دیگر تیم علمی بر این باورند این دستاورد جدید امکان کوچک کردن ابزارهای فوتونیک را به صاحبان صنایع و بنابراین امکان کاربرد بیشتر آنها در دنیای واقعی را می‌دهد.

مدارهای یکپارچه یا همان تراشه‌ها، معمولا در ساخت ابزارهای الکترونیکی مانند تلفن‌های همراه و رایانه‌ها به کار می‌روند. این تراشه‌ها، مجموعه‌ای از مدارهای الکترونیکی بر روی یک ماده نیمه رسانا(که معمولا سیلیکون است) هستند، با این حال، سیلیکون هنگام پردازش کردن داده، محدودیت‌هایی دارد.

 برای غلبه بر این مشکلات و ارتقا دادن فرآیند پردازش داده، فیزیکدانان دانشگاه سیدنی و دانشگاه ملی استرالیا به همراه عطیه ظریفی، دانش آموخته دانشگاه شهید بهشتی، با استفاده از شیشه کلوکوژنز، مدارهای فوق فشرده ای ساخته‌اند؛ این نوع شیشه در ساخت شبکه‌های ارتباط از راه دور فوق سریع به کار می‌رود و اطلاعات را با سرعت نور انتقال می‌دهد.

یکپارچه کردن این مدارهای نوری جدید با تراشه‌های سیلیکونی می‌تواند منجر به ساخت سیستم‌های ارتباطاتی پیشرفته‌تر و پردازش صدها برابر سریع‌تر داده شود.

ظریفی و اعضای دیگر تیم علمی بر این باورند این دستاورد جدید امکان کوچک کردن ابزارهای فوتونیک را به صاحبان صنایع و بنابراین امکان کاربرد بیشتر آنها در دنیای واقعی را می‌دهد.