راهنمای کامل خدمات پزشکی و اورژانس استرالیا برای مهاجران
پیش از مهاجرت به استرالیا، آشنایی با ساختار خدمات درمانی و اورژانسی این کشور، یکی از ضروری‌ترین گام‌ها برای زندگی امن و سالم در محیطی جدید به شمار می‌رود. استرالیا با برخورداری از یکی از پیشرفته‌ترین سیستم‌های بهداشتی جهان، خدمات گسترده‌ای را از طریق ساختار ترکیبی دولتی و خصوصی ارائه می‌دهد که در قلب آن، سیستم بیمه همگانی «مدیکر» قرار دارد. با این حال، شرایط بهره‌مندی از این خدمات برای مهاجران بسته به نوع ویزا و محل سکونت متفاوت است. در این مقاله به صورت جامع به معرفی خدمات درمانی، تفاوت بیمه‌ها، شرایط اورژانسی و نحوه دسترسی مهاجران به مراقبت‌های پزشکی در استرالیا خواهیم پرداخت.
سؤالی داری؟ با ما در تماس باش!
تماس با ماساختار کلی سیستم بهداشت و درمان استرالیا
ساختار کلی سیستم بهداشت و درمان استرالیا ترکیبی از خدمات عمومی و خصوصی است که به گونه‌ای طراحی شده تا پوشش سلامت فراگیری را برای تمامی شهروندان فراهم کند. این سیستم مبتنی بر برنامه‌ای به نام «مدیکر» است که نقش اصلی در خدمات درمانی عمومی را ایفا می‌کند. مدیکر با استفاده از مالیات عمومی و یک درصد مالیات ویژه (Levy) تأمین مالی می‌شود و امکان دسترسی رایگان یا با هزینه کم به خدمات بیمارستان‌های دولتی، ویزیت پزشک و برخی داروهای تجویزی را فراهم می‌کند. در کنار آن، دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای نیز مسئولیت اداره و تأمین بودجه بخشی از خدمات درمانی را بر عهده دارند.
با این حال، افراد در استرالیا می‌توانند برای بهره‌مندی از خدمات بیشتر یا دسترسی سریع‌تر به برخی امکانات، بیمه سلامت خصوصی خریداری کنند. این بیمه‌ها علاوه بر پوشش هزینه‌های بیمارستان‌های خصوصی، ممکن است مزایای اضافی مانند خدمات دندان‌پزشکی، بینایی‌سنجی یا فیزیوتراپی را نیز شامل شوند. همچنین، بسیاری از پزشکان و درمانگران به‌صورت خصوصی فعالیت می‌کنند، اما خدمات آن‌ها معمولا با حمایت مالی جزئی از سوی مدیکر همراه است. بنابراین، سیستم درمانی استرالیا تلاش می‌کند با ترکیب منابع عمومی و خصوصی، تعادلی بین دسترسی همگانی و حق انتخاب فردی ایجاد کند. در ادامه، به جزئیات هر بخش از این ساختار خواهیم پرداخت.
تفاوت بخش عمومی و خصوصی در سیستم بهداشت و درمان استرالیا
در سیستم بهداشت و درمان استرالیا، دو بخش عمومی و خصوصی در کنار یکدیگر فعالیت می‌کنند و هرکدام نقش ویژه‌ای در ارائه خدمات درمانی دارند. بیمارستان‌های دولتی استرالیا خدمات درمانی را به صورت رایگان یا با هزینه بسیار کم به شهروندان واجد شرایط ارائه می‌دهند، به‌ویژه در موارد اورژانسی یا درمان‌های ضروری. این بیمارستان‌ها تحت نظارت دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای اداره می‌شوند و بودجه آن‌ها از محل مالیات، مدیکر و در برخی موارد، بیمه‌های خصوصی تأمین میگردد.
در مقابل، بیمارستان‌های خصوصی توسط سازمان‌های خصوصی اداره شده و اغلب انتخابی مناسب برای افرادی هستند که خواهان دسترسی سریع‌تر به جراحی‌های غیر اضطراری، انتخاب پزشک معالج یا استفاده از اتاق خصوصی هستند. با این حال، استفاده از خدمات بیمارستان‌های خصوصی معمولا با هزینه‌هایی همراه است که بخشی از آن توسط بیمه درمانی خصوصی و بخش دیگر توسط خود فرد پرداخت می‌شود. این بیمارستان‌ها می‌توانند درآمد خود را از منابع متعددی از جمله شرکت‌های بیمه، دولت فدرال و بیماران تأمین کنند.
تفاوت اصلی این دو بخش، در سطح انتخاب‌پذیری، مدت انتظار برای خدمات غیر اضطراری و نحوه تأمین مالی است. در حالی‌که سیستم عمومی با هدف دسترسی همگانی طراحی شده و بیشتر نیازهای درمانی پایه را پوشش می‌دهد، بخش خصوصی بیشتر بر راحتی، سرعت دسترسی و گزینه‌های انتخابی تمرکز دارد. این دو بخش به‌صورت مکمل عمل می‌کنند تا شهروندان با توجه به شرایط مالی، نیاز درمانی و اولویت‌های فردی خود، بتوانند بهترین گزینه را انتخاب کنند.
انواع خدمات درمانی در استرالیا
در پاسخ به نیازهای متنوع جمعیت، سیستم بهداشت و درمان استرالیا مجموعه‌ای گسترده از خدمات را در اختیار شهروندان قرار می‌دهد. این خدمات از پیشگیری تا درمان تخصصی را شامل می‌شوند و با هدف ارتقای سلامت عمومی طراحی شده‌اند:
- برنامه‌های پیشگیری و ارتقای سلامت؛ شامل واکسیناسیون، غربالگری سرطان، آموزش سبک زندگی سالم و مداخلات پیشگیرانه برای کاهش عوامل خطر بیماری‌ها.
- مراقبت‌های اولیه (Primary Care)؛ اولین نقطه تماس بیمار با سیستم شامل پزشکان عمومی (GP)، داروخانه‌ها، بهداشت جامعه و خدمات سلامت Allied Health مانند فیزیوتراپی و گفتاردرمانی.
- مراقبت‌های تخصصی (Specialist Care)؛ برای بیماری‌ها یا شرایط خاص مانند درمان سرطان، سلامت روان، خدمات مراقبت تسکینی، درمان اعتیاد، آزمایش‌های تشخیصی (پاتولوژی و تصویربرداری) و مراجعه به پزشکان متخصص با ارجاع پزشک عمومی.
- بیمارستان‌ها؛ ارائه خدمات بستری و سرپایی، از درمان‌های اورژانسی تا جراحی‌ها و کلینیک‌های تخصصی.
بیمه‌های درمانی و هزینه‌های مرتبط
هزینه‌های درمانی در استرالیا از منابع مختلفی تأمین می‌شوند، از جمله دولت فدرال، دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای، شرکت‌های بیمه خصوصی، سازمان‌های غیردولتی و خود افراد از طریق پرداخت مستقیم. در سالهای اخیر، حدود ۴۱٪ از کل هزینه‌های درمانی توسط دولت فدرال، ۲۷٪ توسط دولت‌های ایالتی و نزدیک به ۱۷٪ از جیب افراد برای خدمات یا محصولاتی که یارانه کامل ندارند، پرداخت شده است. به طور کلی، هزینه‌های سلامت حدود ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می‌دهند، یعنی به طور میانگین از هر ۱۰ دلار خرج‌شده در کشور، یک دلار صرف سلامت می‌شود.
در کنار سیستم بیمه عمومی مدیکر، بسیاری از افراد برای پوشش خدمات بیشتر یا تسریع در دریافت خدمات، از بیمه درمانی خصوصی استفاده می‌کنند. هزینه این بیمه به نوع پوشش و محل زندگی بستگی دارد. به طور میانگین، هزینه بیمه درمانی خصوصی برای یک فرد حدود ۱۵۷ دلار استرالیا در ماه است (معادل حدود ۱۸۸۰ دلار در سال). این رقم در ایالت‌هایی مانند ویکتوریا برای طرح‌های کامل‌تر (Gold) تا ۲۵۸ دلار در ماه هم می‌رسد، در حالی که در نواحی کم‌هزینه‌تر مانند قسمت شمالی، طرح‌های پایه می‌توانند تنها ۶۶ دلار در ماه هزینه داشته باشند. انتخاب بیمه مناسب بسته به نیاز درمانی و بودجه افراد بسیار اهمیت دارد.
مدیکر چه خدماتی را پوشش می‌دهد؟
مدیکر، سیستم بیمه درمانی عمومی استرالیا، طیف گسترده‌ای از خدمات درمانی را پوشش می‌دهد که شامل ویزیت پزشک عمومی و متخصص، آزمایش‌های تشخیصی مانند آزمایش خون و تصویربرداری (مانند رادیولوژی و سونوگرافی)، درمان در بیمارستان‌های دولتی برای بیماران عمومی و بخشی از هزینه‌های داروهای تجویزی تحت طرح یارانه‌ای PBS می‌شود. همچنین برخی خدمات سلامت روان و بینایی نیز تحت شرایط خاص تحت پوشش قرار دارند. مدیکر با هدف کاهش هزینه‌های مستقیم درمان برای شهروندان و ساکنان واجد شرایط، نقش مهمی در دسترسی همگانی به خدمات پایه و ضروری پزشکی ایفا می‌کند.
هزینه‌های درمانی رایج در استرالیا
در استرالیا، هزینه‌های درمانی بسته به نوع خدمات، محل زندگی و نوع پوشش بیمه‌ای افراد متفاوت است. ویزیت پزشک عمومی (GP) معمولا بین ۸۰ تا ۱۵۰ دلار هزینه دارد که بخشی از آن توسط مدیکر بازپرداخت می‌شود و بقیه به عنوان هزینه‌ی اضافی (gap) به عهده بیمار است. اما در مواردی که نیاز به مراجعه به متخصص باشد، هزینه‌ها افزایش می‌یابد؛ برای مثال، ویزیت اولیه متخصص می‌تواند تا ۲۰۰ دلار یا بیشتر هزینه داشته باشد و باز هم فقط بخشی از آن تحت پوشش مدیکر قرار می‌گیرد.
علاوه بر ویزیت‌ها، هزینه‌های رایج دیگری مانند تصویربرداری پزشکی مانند MRI یا سونوگرافی، آزمایش‌های پاتولوژی و نسخه‌های دارویی نیز به‌طور معمول وجود دارد. داروهایی که تحت طرح دارویی یارانه‌ای PBS قرار دارند، هزینه‌ای مشخص دارند (حداکثر حدود ۴۲ دلار در سال ۲۰۲۵)، اما داروهای خارج از این طرح ممکن است بسیار گران‌تر باشند. همچنین اگر هزینه‌های سالانه درمان‌های خارج از بیمارستان از سقف مشخصی فراتر رود، «Medicare Safetey Net» فعال می‌شود و سهم پرداختی بیمار برای بقیه سال کاهش می‌یابد. با این وجود، بسیاری از استرالیایی‌ها همچنان با هزینه‌های بالا، به‌ویژه در درمان‌های تخصصی و بخش خصوصی روبه‌رو هستند.
بیمه خصوصی چه مزایایی دارد؟
بیمه درمانی خصوصی در استرالیا مزایای زیادی برای افرادی دارد که قصد دارند خدمات درمانی سریع‌تر، حق انتخاب پزشک و پوشش کامل‌تری داشته باشند. این بیمه می‌تواند بخشی از هزینه‌های خدماتی را که تحت پوشش مدیکر نیستند مانند آمبولانس، دندان‌پزشکی، فیزیوتراپی، عینک و لنزهای طبی را جبران کند. همچنین، داشتن بیمه خصوصی این امکان را به افراد می‌دهد که در صورت بستری شدن در بیمارستان، پزشک خود را انتخاب کنند و مدت زمان انتظار برای جراحی‌های غیر اورژانسی را کاهش دهند. دولت نیز برای کاهش فشار مالی، بخشی از هزینه این بیمه را بر اساس درآمد افراد به‌صورت کمک‌هزینه پرداخت می‌کند و برای کسانی که درآمد بالا دارند اما بیمه خصوصی مناسب ندارند، مالیات اضافه در نظر گرفته شده است.
تفاوت بیمه درمانی برای مهاجران و شهروندان
مهاجران واجد شرایط معمولا بلافاصله می‌توانند تحت پوشش مدیکر قرار بگیرند، مشروط بر نوع ویزایی که دارند. این افراد با داشتن کارت مدیکر به خدمات بهداشتی رایج دسترسی رایگان یا یارانه‌ای دارند، شبیه شهروندان و دارندگان اقامت دائم. همچنین، برخی ایالت‌ها مانند کوئینزلند امکان دریافت رایگان دارو و درمان اضطراری را برای پناهجویان حتی بدون کارت مدیکر نیز فراهم می‌کنند .
اما بیشتر مهاجران موقت، مانند دارندگان ویزای کار یا تحصیل، معمولا واجد شرایط مدیکر نیستند و برای دسترسی به خدمات سلامت عمومی باید بیمه درمانی استرالیا برای مهاجران را تهیه کنند، بیمه‌ای خصوصی مانند Overseas Visitor Health Cover (OVHC)، که پزشک عمومی، بستری‌های اضطراری، گاهی مشاوره و خدمات بستری را پوشش می‌دهد و معمولا توسط ویزای آن‌ها اجباری است. این نوع بیمه به مهاجران موقت اجازه می‌دهد بدون داشتن کارت مدیکر از خدمات اولیه سلامت بهره‌مند شوند و در برخی موارد مثل دانشجویان بین‌المللی یا کارگران موقت پوشش اضافی مانند نیز ارائه می‌شود.
چگونه کارت مدیکر دریافت کنیم؟
برای دریافت کارت مدیکر در استرالیا، افراد واجد شرایط مانند شهروندان استرالیا و نیوزیلند، دارندگان اقامت دائم یا برخی ویزاهای موقت خاص، می‌توانند از طریق ایجاد حساب در سامانه آنلاین myGov و اتصال آن به خدمات مدیکر، درخواست خود را ثبت کنند. در این فرآیند لازم است مدارک شناسایی، اطلاعات ویزا و مدرکی از محل سکونت ارائه شود. پس از تأیید مدارک، کارت مدیکر از طریق پست ارسال می‌شود و نسخه دیجیتال آن نیز بلافاصله در اپلیکیشن Express Plus Medicare یا حساب myGov قابل مشاهده خواهد بود.
خدمات اورژانس در استرالیا و نحوه استفاده از آن
در استرالیا، خدمات اورژانس پزشکی از طریق شماره سراسری ۰۰۰ (Triple Zero) در دسترس است. در صورت بروز شرایط اورژانسی مانند تصادف، حمله قلبی یا هر وضعیت تهدیدکننده زندگی، کافی است با شماره ۰۰۰ تماس بگیرید و به وضوح درخواست آمبولانس بدهید. تماس شما بلافاصله باعث شروع روند پاسخ‌دهی اضطراری می‌شود و نیروهای اورژانس در کوتاه‌ترین زمان ممکن به محل اعزام می‌شوند. این سرویس برای همه افراد، شهروندان، مهاجران و گردشگران، قابل استفاده است و یکی از سریع‌ترین و قابل‌اعتمادترین سیستم‌های امداد در جهان به شمار می‌رود.
سوالات متداول
چه کسانی تحت پوشش مدیکر هستند؟
مدیکر شامل همه شهروندان استرالیا، افراد دارای اقامت دائم و برخی از بازدیدکنندگان خارجی می‌شود که کشورشان با استرالیا توافق‌نامه مراقبت پزشکی متقابل دارند. این افراد می‌توانند از خدمات بهداشتی و بیمارستانی با هزینه کم یا رایگان بهره‌مند شوند.
آیا خدمات آمبولانس رایگان است؟
خدمات آمبولانس در استرالیا برای ساکنان ایالت‌های کوئینزلند و تاسمانیا رایگان است، زیرا دولت ایالتی هزینه‌ها را پوشش می‌دهد. اما در سایر ایالت‌ها مانند نیو ساوت ولز یا ویکتوریا، افراد باید هزینه ثابتی یا بر اساس مسافت یا بر اساس خدمات، پرداخت کنند.
سیستم مدیکر استرالیا چه مواردی را پوشش نمی‌دهد؟
مدیکر استرالیا هزینه‌های خدمات آمبولانس، بیشتر خدمات دندان‌پزشکی و همچنین عینک و لنزهای تماسی را پوشش نمی‌دهد. این موارد معمولا نیاز به پرداخت مستقیم یا استفاده از بیمه درمانی خصوصی دارند.
